Idee nowelizacji kodeksu karnego

Praca recenzowana / peer-reviewed pape

Ban on entering gaming centres and participation in as gambling as penal measure

Środek karny w postaci zakazu wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych nie występował w pierwotnej wersji kodeksu karnego z 1997 roku. Do katalogu środków określonych w art. 39 k.k. został wprowadzony ustawą z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych. Cel Celem opracowania jest przede wszystkim przedstawienie zawartej w art. 41c kodeksu karnego regulacji tego środka karnego. Przeprowadzona analiza obejmuje uwagi dotyczące istoty wskazanego zakazu, w szczególności jego znaczenia, zakresu przedmiotowego, przesłanek stosowania, trybu orzekania, czasu trwania oraz wykonania. Ponadto wskazano przykładowe przestępstwa opisane w części szczególnej kodeksu karnego, których popełnienie może uzasadniać orzeczenie omawianego zakazu. Zwrócona została również uwaga na niemożność orzekania zakazu wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych wobec sprawców przestępstw określonych w rozdziale 9 kodeksu karnego skarbowego. W związku z tym, w opracowaniu zawarto także propozycje de lege ferenda. Metoda badawcza Metodą badawczą zastosowaną w przygotowaniu opracowania jest głównie metoda dogmatyczna. Poczynione ustalenia mają charakter teoretyczny. Korzystano z materiału normatywnego, poglądów doktryny oraz orzecznictwa sądowego. Rezultaty W rezultacie rozważań, stwierdzono, że art. 41c k.k. jest nieprecyzyjny. Zawarte w nim sformułowania są niejednoznaczne i w związku z tym rodzą szereg wątpliwości interpretacyjnych, Zdaniem autorek, warto byłoby również przeprowadzić modyfikacje, które pozwalałyby na orzekanie owego zakazu także wobec sprawców przestępstw skarbowych przeciwko organizacji gier hazardowych. Taką możliwość dałaby zmiana lokalizacji systemowej tych czynów zabronionych. Utworzenie w ustawie o grach hazardowych rozdziału obejmującego przepisy karne, w tym określające wymienione powyżej przestępstwa doprowadziłoby między innymi do ich przekwalifikowania do kategorii przestępstw powszechnych, a to oznaczałoby możliwość orzekania wobec ich sprawców zakazu wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych. Główny wniosek Podstawowy wniosek jaki nasuwa przeprowadzona analiza, sprowadza się do stwierdzenia, że wprowadzone ustawą z 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych omawiane rozwiązania nie zostały do końca przemyślane. Tym samym nie dają one gwarancji kompleksowej realizacji podstawowego celu wprowadzenia przedmiotowego zakazu, tj. uniemożliwienia udziału w grach osobom, które popełniły przestępstwo związane z urządzaniem, bądź udziałem w grach.Abstract Penal measure in the form of ban on entering gaming centers and participation in gambling did not appear in the original version of the Criminal Code from 1997 year. It was introduced into the catalog of penalties specified in the Article 39 C.C. by the law on gambling of 19 November 2009. Purpose The purpose of this study is to look more closely into regulations on this penalty. The analysis presents remarks on the merit of the ban, meaning of it in particular, scope, conditions for application, mode of judgment, duration time, and execution. Besides, exemplary offences described in detailed part of the Criminal Code are indicated, which, if committed, may justify court judgment. It is also noted that judgment of banning entry to gaming centers and gambling is not possible for perpetrators of offences specified in Chapter 9 of Fiscal Criminal Code. Therefore, the study also includes suggestions de lege ferenda. Research method The research method was conducted during the preparation of the study which was a dogmatic approach. The arrangements within this research have a theoretical undertone. As well, normative materials, doctrine views and judicial decisions were taken into consideration. Result of reflections As a result of reflections, it has been stated that Article 41 C.C. is imprecise. The wordings included are ambiguous. Resulting in the raise of concern in the various interpretations. According to the authors, caring out these modifications might allow for the ruling of this ban to also serve against perpetrators of the crimes in the Treasury Organizations of Gambling. This would provide an opportunity for the system location to change these offenses. Creating this chapter concerning penal provisions and the crimes listed about within The Gambling Law, will lead to a conversion of the common categories of offenses. Therefore, it will give the opportunity to rule against perpetrators of the Ban On Entering Gaming Centers and participating in the games of chance. The main conclusion In conclusion, the statement introduced in Act of 19 November 2009 about gambling, was not well-thought-out. Thus, it does not provide or guarantee comprehensive implementations to the main objective of the introduction to the ban. That main objective being to prevent those who have committed previous or current offenses from participating in the games

Władza sądownicza w Państwie Mieście Watykan

The aim of this article is to present the development and structure of the judiciary in the Vatican City State, which is an absolute and elective monarchy, while the Supreme Pon- tiff of the Universal Church enjoys full legislative, executive and judicial power. In turn, the system of public authorities’ power has a complex structure and is completely differ- ent from the construction of the political system in other countries. This in turn implies the original judicial structure in the Vatican City State.Celem artykułu jest przedstawienie rozwoju i struktury sądownictwa Państwa Miasta Watykańskiego, które jest monarchią absolutną i elekcyjną, oraz w którym pełnię władzy, tak ustawodawczej, wykonawczej jak i sądowej, ma Najwyższy Kapłan Kościoła Powszechnego. Z kolei system władzy organów publicznej ma złożoną strukturę i jest całko- wicie odmienny od budowy systemu politycznego w innych państwach. To zaś implikuje oryginalną strukturę sądownictwa Państwa Miasta Watykan

Evaluation of the frequency of occurrence of antibodies against cytomegalovirus and rubella virus in women at reproductive age

Wprowadzenie. W czasie ciąży kobiety są szczególnie narażone na zakażenia drobnoustrojami, które potencjalnie nie zagrażają życiu, ale mogą być bardzo niebezpieczne dla rozwijającego się płodu. Kobieta może uniknąć zakażenia, jeżeli miała kontakt z patogenem w dzieciństwie lub gdy nabyła odporność w wyniku szczepień ochronnych. Do wirusów, które zagrażają ciężarnej, należą m.in. wirus cytomegalii oraz wirus różyczki. Patogeny te mogą powodować zakażenia wrodzone, które są powodem szeregu wad wrodzonych lub nawet zatrzymują rozwój płodu. Dlatego tak ważna jest wczesna diagnostyka zakażeń drobnoustrojami u kobiet ciężarnych i zapobieganie im. Cel pracy. Celem pracy była ocena miana przeciwciał przeciwko wirusowi cytomegalii i różyczki u kobiet w wieku rozrodczym. Materiał i metody. W celu oceny miana przeciwciał klasy IgG przeciwko wirusowi cytomegalii oraz wirusowi różyczki u kobiet będących w wieku rozrodczym przebadano 42 próbki surowic krwi pobranych od kobiet w wieku 20–25 lat. Oznaczenie obecności oraz liczby specyficznych przeciwciał dokonano za pomocą metody ELISA, przy użyciu zestawów NovaLisaTM. Wyniki. Przeprowadzone badania wykazały obecność przeciwciał klasy IgG przeciwko wirusowi cytomegalii u 61,9% oraz przeciwciał klasy IgG przeciwko wirusowi różyczki u 97,6% badanych kobiet. Wnioski. 1. U ok. 40% badanych nie wykryto przeciwciał przeciwko wirusowi cytomegalii, co wskazuje na brak dotychczasowego kontaktu z CMV. 2. Wykazano wysoki stopień uodpornienia przeciwko wirusowi różyczki wśród kobiet w wieku rozrodczym.Introduction. During the course of pregnancy, women are particularly prone to microbial infections that are not potentially life-threatening; however, they may pose a serious threat to developing foetus. A woman can prevent infection either by being in contact with the pathogen during childhood or by acquiring immunity through vaccination. The viruses that are threatening to pregnant women include, among others, cytomegalovirus and rubella virus. These pathogens may cause congenital infections that can lead to a number of birth defects or even stop the development of the foetus. Therefore, an early diagnosis and prevention is crucial as far as pregnant women are concerned. Objectives. The aim of the study was to evaluate cytomegalovirus and rubella antibody titers in women of childbearing potential. Material and methods. In order to assess the titer of IgG class antibodies to cytomegalovirus and rubella in women of childbearing age, 42 blood serum samples collected from women aged between 20–25 years were examined. Determination of the presence and quantity of the specific antibodies was performed by utilising the NovaLisaTM sets and ELISA method. Results. The study indicated the presence of IgG antibodies to cytomegalovirus in 61.9% of the examined women and IgG antibodies to rubella virus in 97.6% of those examined. Conclusions. 1. Approximately 40% of the examined had no antibody against cytomegalovirus, which indicates the absence of a previous contact with CMV. 2. A high degree of immunization against rubella was observed among women at child-bearing age